Cees Klaassen gekozen als nieuwe voorzitter

Tijdens de ALV op 28 oktober 2024 is Cees Klaassen met algemene stemmen verkozen tot nieuwe voorzitter van de Arnhemse Schermvereniging Scaramouche. Hij is, als oud maître, zeker geen onbekende in de schermwereld. We wensen hem heel veel succes en vooral ook plezier toe in zijn nieuwe rol als voorzitter.

Bericht van Cees Klaassen

Ik ben geboren en getogen in Almelo in een zogenoemd arbeidersgezin (progressief/christelijk EVP). Ik heb een oudere broer en ondanks de ziekte van mijn moeder, kunnen we terugkijken op een goede en ‘gezonde’ jeugd.

Ik speelde veel buiten (voetbal en rennen) en vond de gymles een van de fijnste vakken op school. Ik vond de sportdagen ook erg leuk, vooral ook omdat ik vaak won met rennen (atletiek). Na de MAVO en HAVO ging ik in 1977 voor mijn nummer in militaire dienst en wel bij de Cavalerie als Alfa-verkenner in een Verkennings-Eskadron (Huzaar van Boreel/Zwarte Baret). Dat was beste een mooie tijd, vooral door het vele sporten.

In 1978 vertrok ik naar het CIOS in Heerenveen die in 1974 was begonnen (ik kreeg les van Henk Gemser, Foppe de Haan, Hans Westerhof, etc..). Na een eerste kennismaking met floretschermen in het eerste studiejaar, was ik meteen verkocht, wat een fantastische sport (!) Ik kon schermen als keuzevak kiezen in het 2 en 3e jaar. Dat betekende elke week een volle dag schermen bij Maître Jaap Brouwer (Heerenveen) en Dick van Winden (Arnhem/Scaramouche) die beide de examens afnamen.

Ik ging in 1981 naar de CALO in Arnhem aan de Beukenlaan en kreeg daar les van Siem van den Boogaard (sabel). In 1984 studeerde ik af en kon ik de baan van Siem overnemen die met
rugklachten niet meer kon lesgeven en ook niet meer naar Zwolle wilde verhuizen. Inmiddels had ik voor het schermen, naast het A-diploma (assistent op 1 wapen/floret) en het B-diploma (assistent op 3 wapens) in 1986, ook het Maître-diploma (C-categorie op 3 wapens) behaald.

In 1995 kon ik samen met de SLO een boek over Trefspelen (Schermen en Boksen) publiceren, waarin ik de ‘Arnhemse school’ gebruikte voor een meer aansprekende methodiek, vanuit beweegproblemen. Oud Calo-student Arvid Oostveen, die ik nog heb les gegeven, heeft deze ontwikkeling verder uitgewerkt.

Vanuit het beweegprobleem ‘raken/treffen’ zonder zelf geraakt te worden, kunnen we de ‘Tijd, het Tempo en de Richting’ gebruiken om de leerlingen verder te helpen. Tijd gaat over het moment (te vroeg of te laat). Tempo gaat over de snelheid (langzaam of sneller). Richting gaat over afstand (meer naar links/rechts, hoger/lager).

Vanaf 1992 heb ik samen met collega’s de eerste HBO-Sportkunde opleiding vorm gegeven. Uiteindelijk heb ik tot 2000 les gegeven op de CALO die in 1985 was verhuisd naar Zwolle (Windesheim). Ik heb in die periode veel met veel studenten gedaan zoals geholpen bij de Airborne Trophy en tot twee keer toe vanaf 1986 met een groep van 8 studenten (4 van het CIOS en 4 van de CALO), dus nog tijdens het Oostblok, deelgenomen aan een tweetal grote schermtoernooien in Tatabanya Hongarije en ik had op Windesheim een vaste schermavond voor studenten.

Naast het schermen kon ik ook mijn andere hobby, te weten het geven van gitaarles, als keuzevak neerzetten. Dit alles in het kader van bewegen en muziek.

Van 2000 tot en met 2007 was ik algemeen directeur van de CALO en van 2007 t/m 2010 kreeg ik een baan in Enschede bij enkele VMBO-scholen.

In 2010 tot 2023 was ik directeur van de KVLO. Deze vereniging uit 1862 was vakbond van Gymleren/Docenten lichamelijke opvoeding. Een fantastische baan.

Motivatie.
De meeste activiteiten en vaardigheden die ik in de pubertijd had ontwikkeld, zoals bewegen en muziek, boeit mij nog steeds. En toen ik van mijn twee zonen en hun moeder het cadeau kreeg om bij de OS in Parijs te zijn bij de schermwedstrijden, vond ik dat weer fantastisch. Het spel van raken t.o.v. geraakt worden, lukt alleen als de ander verrast wordt. En die verrassing is er nog steeds. Het is gewoon een ontzettend mooi spel. Toen ik hoorde dat Scaramouche op zoek was naar een nieuwe voorzitter, was ik eigenlijk al snel weer verkocht. De laatste 23 jaar geen wapen aangeraakt en geen wedstrijden bezocht, maar door de OS in Parijs is alles weer wakker geschud. En ik heb de laatste 23 jaar met veel plezier en passie leiding gegeven aan
verschillende organisaties (ook aan andere verenigingen). Ik ben resultaat gericht en zeg wat ik doe en doe wat ik zeg.

Bij evaluatiegesprekken krijg ik vaak te horen dat ik duidelijk ben, positief kritisch en met veel humor. De signalen en sfeer die ik kort even mocht opsnuiven hadden een positieve indruk op
mij.

Het is voor mij belangrijk onder de mensen te zijn 1 of 2 dagen per week afhankelijk van wat er speelt. Als ik ga schermen moet ik dat met beleid doen vanwege mijn twee knie-prothesis. Ik heb
immers wel wat roofbouw gepleegd en moet daardoor met enige voorzichtigheid het wapen hanteren. Dus onder een licht voorbehoud kan ik de uitdaging van het voorzitterschap aangaan.